τελευταία παράσταση

Μάης του 70 Σαββάτο απόγευμα.
Ένα τσούρμο πιτσιρικάδες τρέχαμε στα καλντερίμια
ουρλιάζοντας, πανδαιμόνιο!
Ήταν από εκείνες τις φορές που τρέχαμε,μόνο, σαν να μας κυνηγάνε,
..μάλλον εμείς κυνηγούσαμε ,τις στιγμές,
αυτές τις γλυκιές στιγμές πρίν απ τό θαύμα!
Μπροστάρης ο Σπύρος ,ο πιο μεγάλος στα χρόνια
αλλά με την πιο παιδική ψυχή,
με το κουδούνι στο δεξί του χέρι,χτυπώντας δαιμονισμένα
(ίδιο σαν αυτό του σχολείου,αλλά πόσο διαφορετικά ακουγόταν)
και φωνάζοντας:ο Καραγκιόοοοοοζηηηηηηης!
Μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει πώς ήταν αυτός,
πάντα,που το μάθαινε πρώτος!
Από πίσω οι δικές μας φωνές επαναλάμβαναν άτακτα,
σαν ηχώ απ ΄τα γύρω σπίτια του χωριού.
Είχε προηγηθεί βέβαια η θριαμβευτική υποδοχή
του "Καραγκιόζη" στη στάση του υπεραστικού,
με φωνές και χειροκροτήματα από όλον τον ντόπιο παιδόκοσμο.
Ήταν ένας αδύνατος κύριος ,γύρω στα 60 ,ταλαιπωρημένος,
με τη φτώχεια γραμμένη στα ρούχα και στα μάτια του!
Ασυζητητί είχαμε αρπάξει ,όπως πάντα, τις βαλίτσες του
να τις κουβαλήσουμε μέχρι το καφενείο με υπερβάλλουσα
προθυμία ,(μέχρι που δερνόμασταν ενίοτε!)όλες ,
εκτός από μία:
τη μικρή ξύλινη μέ τον θησαυρό του, που δεν άφηνε ποτέ
απ ΄τα χέρια του,
αλλά ούτε κι εμείς απ ΄τα μάτια μας!
...ξέραμε τι είχε μέσα!
Η διαφήμιση συνεχιζόταν μέχρι που σουρούπωνε
κι αφού είχαμε γυρίσει από τρείς φορές, όλα τα σπίτια!
Ύστερα αρχίζαν τα δύσκολα!
Με τι τρόπο να ζητήσεις τη μισή δραχμή ,το εισιτήριο ;
χαστούκι η απάντηση του πατέρα:
-τί; μισή δραχμή για να δεις τα...χαρτόνια;;
πόσες τέτοιες στιγμές έχω ευχηθεί να μπορούσα
να ζωγραφίσω την ψυχή μου,να τη δείξω;
δεν θα τολμούσε να πει όχι!
Φυσικά πάντα "καθάριζε" το δεύτερο ταμείο,η Μάνα!
Αφού ξαναπαίχτηκε άλλη μιά φορά το έργο
βρέθηκα επιτέλους μπροστά στο μαγικό σεντόνι,
που είχε στηθεί σε μιά γωνία του καφενείου,
ανάμεσα στους υπόλοιπους μικρούς θεατές,
αλλά και αρκετούς μεγάλους!
Το "λούξ"ξεκρεμάστηκε απ τό ταβάνι,πήρε μαζί του όλον τον κόσμο
και τον πήγε πίσω α π ΄την σκηνή που φωτίστηκε!
-κυρίες και κύριοι και αγαπημένα μου παιδιά καλησπέρα
πέρα για πέρα!
σήμερα θα δείτε την παράσταση ο Καραγκιόζης στη Σελήνη!
θα φάμε,θα πιούμε ,και νηστικοί θα κοιμηθούμε!
(ήταν η εποχή που ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη
και όλα χόρευαν σ ΄αυτό το ρυθμό)
...και είδαμε τον Καραγκιόζη καβάλα στον πύραυλο
να ανεβαίνει στο φεγγάρι και να μιλάει με τους εξωγήινους!
και ήταν όλα τόσο φυσικά και υπέροχα στα μάτια μας!
Την επαύριο το μεσημέρι βρεθήκαμε μαζεμένοι γύρω απ τό
παγκάκι που είχε ξαπλώσει περιμένοντας το λεωφορείο.
Είχε βάλει προσκέφαλο το ξύλινο βαλιτσάκι
και μιά πετσέτα από πάνω!
Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα και μαζί
η τελευταία ζωντανή παράσταση Καραγκιόζη!
Από εκείνο το βράδυ ,έχω την εντύπωση ότι το σπίτι του Καραγκιόζη
είναι το Φεγγάρι!
Από εκεί κατεβαίνει πότε-πότε,γελάμε μαζί του,γελάει μαζί μας
και επιστρέφει!
Σήμερα ξαναέφυγε πάλι...


καλό ταξίδι Καραγκιόζη