Παιχνίδι Νο......

Η αγαπητή Μαργαρίτα με κάλεσε σε ένα ακόμα παιχνίδι.
Καλοδεχούμενο
Οι όροι:
Πάρε μια πένα
Βούτα την στο μυαλό σου
Γράψε 3 προτάσεις που θα έλεγες μπροστά σε όλους αυτούς που μας
κυβερνούν
Προσκάλεσε όσους θέλουν να παίξουν

Πήρα την πένα,κοντοστάθηκα:Τι να ρωτήσω και ποιόν,
αφού ξέρω την απάντηση!
Χρόνια τώρα ,από τότε που κατάλαβα τον κόσμο αυτά τα ίδια
(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)άθλια ανθρωποειδή,
με τα ψεύτικαμάτια ,τα ψεύτικα αυτιά,το ψεύτικο γέλιο,
την ψεύτικη γλώσσα,το ίδιο βιολί:
ψέμματα ψέμματα ψέμματα,συνέχεια και πάντα!
Κουράστηκα τα ψέμματα,μια μικρή αλήθεια ψάχνω
να ξεκουράσω την ψυχή μου.
Είχα δυο μάτια που δέν ήξεραν να λένε ψέμματα!
Τα έχασα πέρυσι τέτοιον καιρό....πονάει ακόμα...






Τι λόγια να σου γράψω αστέρι μου
που χω ακόμα την πνοή σου στο χέρι μου
σε ποιού Ήλιου το φώς σ έχω χάσει
που να δύσει πια έχει ξεχάσει

Σε ποιού ανέμου τα πόδια κοιμάσαι
τίνος χέρι σου λέει μη φοβάσαι
πια δεν θα μαι τα βράδια ο φρουρός σου
θα μαι εκεί πάντα εκεί στ όνειρό σου


Συγγνώμη αν σας το χάλασα αλλά δεν μου βγήκε αυτή τη φορά!
Όποιος, πιο ψύχραιμος ,ας παραλάβει στη σειρά.

17 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Με τσάκισες σήμερα.....
ΤΕΛΕΙΟ το τραγούδι σου γι' αυτή τη ψυχούλα και τα δυο μάτια που μόνο αγάπη σου έδωσαν.
Πανέμορφο ήταν...

Για τους άλλους που μας κυβερνάνε, δεν αξίζει όχι μόνο το μελάνι σου από την πένα να χαλάσεις, ούτε καν ο κόπος να κοπανήσεις τα πλήκτρα....

Καλή σου μέρα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

xaos είπε...

Απο ψέματα άλλο τίποτα, χορτάσαμε.
Ομορφούλι το σκυλάκι σου, πως το χασες?

Κωνσταντινιά είπε...

Δεν μας το χάλασες, πως θα μπορούσες άλλωστε, λίγο μας μελαγχόλησες.

Περνάει η παρέα μας κρίση μελαγχολίας για μου φαίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Πέρασα απ'το blogoσπιτό σου να διαβάσω καμιά ρίμα,μα με περίμενε η Σισίκα.Παει ένας χρόνος.Κι αυτή η μουσική...Ο κόμπος στο λαιμό ακόμα να φύγει...α ρε θείο...

kostaslogh είπε...

Γλαρένια
Το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω
για αυτό το πλάσμα για τα τόσα που
μου έδωσε!
Σπάνια (για να μην πώ ποτέ)παίρνεις
τέτοια αγάπη άδολη από άνθρωπο!
Πόσο μάλλον απ τους άλλους!
Καλό σου βράδυ

kostaslogh είπε...

Γειά σου Πατρίδα
Τό σκυλάκι έφυγε κυρίως από γεράματα
στα17 του ,από εγκεφαλικό αλλά με πολύ
επώδυνο για μένα τρόπο.
Χρειάστηκε να αποφασίσω εγώ να φύγει
(ευθανασία).Δέν φαντάζεσαι τι πέρασα!

kostaslogh είπε...

Κωνσταντινιά μου
Λυπάμαι που σε μελαγχόλησα αλλά
δεν γινόταν αλλιώς.
Μέ την επόμενη ανάρτηση θα σε αποζημιώσω,το υπόσχομαι.

kostaslogh είπε...

Αίμα μουουουοουουο!!!!!!!!!
Καλώς τονε στο σπίτι μου
με το δεξί ελπίζω
κι αν είσαι πρωτανήψι μου
κάστανα δεν χαρίζω!

Ενας χρόνος δίχως αυτήν ....

Roadartist είπε...

Και η μελαγχολία στη ζωή είναι :)

Ωραιο σκυλάκι!!
Κάπου πήρε το μάτι μου οτι παντρεύεσαι ή λάθος έκανα?
ΑΝ ΝΑΙ, ότι καλύτερο και με το καλό !! χιχι :))

reader είπε...

Κώστα σ' ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες την πρόσκληση, δεν έχεις άδικο που δε ρωτάς, έτσι κι αλλιώς πάλι ψέματα θα εισπράξεις!
Καλό καλοκαίρι, θα τα πούμε το Σεπτέμβριο!

kostaslogh είπε...

Γειά σου καλιτέχνιδα
όχι δεν παντρεύομαι εγώ,το έχω κάνει ήδη
πριν χρόνια,πολύ κοντινό μου πρόσωπο
παντρεύεται.
Οι ευχές δεκτές για τα παιδιά
ευχαριστώ!
Να πω και στα δικά σου?

kostaslogh είπε...

Μαργαρίτα
Από σένα ευπρόσδεκτη η πρόσκληση
ούτως η άλλως,δεν με παίρνει.
Να μου σκαρώσεις καμιά σάτυρα και να
ψάχνομαι?
Να περάσεις όμορφα όπου κι αν πας!

Side21 είπε...

Έτσι είναι μελαγχολικό ...
σαν το τραγούδι σου.
Έτσι είναι πικρό ...
σαν την ανάρτησή σου.
Έτσι λυπητερό ...
σαν χάνεις ένα ΦΙΛΟ !!!
Τό 'χω νοιώσει αρκετές φορές ...
Όταν βλέπεις την αλήθεια στα μάτια τους.
Όπως βλέπεις το ψέμμα στων πολιτικών
μας το ψυχρό τους βλέμμα !!!
Καλό σ/κ ...

kostaslogh είπε...

Έτσι είναι φίλε side 21
Αφήνουν μεγάλο κενό πίσω τους,
γιατί δύσκολα βλέπεις σε άνθρωπο
τέτοια ασθήματα τόσο απλόχερα
δοσμένα .
Ακούγεται υπερβολικό αλλά πόσοι
κοντινοί μας άνθρωποι δίνουν χωρίς
να παίρνουν το ίδιο και περισσότερο?
Πόσο μάλλον οι πολιτικοί!
Καλή εβδομάδα να έχεις

Cookie είπε...

Τι γλυκό σκυλάκι και τι γλυκό ποιηματάκι. Το ξέρω πολύ καλά πως νοιώθεις... είναι ψυχούλες τα ζωάκια, δένεσαι μαζί τους, και μετά πονάς πολύ. Μην πω κι εγώ τι τρομάρα πήρα προχθές όταν παρατήρησα πως ο Κούκης μου κουτσαίνει και τον έχω μόλις δύο χρόνια!

Καλό βράδυ Κώστα! Είμαι σίγουρη πως το σκυλάκι σου τώρα τρέχει κάπου ελεύθερο... :)

kostaslogh είπε...

Σίγουρα το ξέρεις Ελενάκι
το κατάλαβα απ την πρώτη μου επίσκεψη
στο μπλόγκ σου!
Εύχομαι να γίνει γρήγορα καλά ο μικρός
σου ,
σ ευχαριστώ για τα λόγια σου...

Καραμπουζουκλήδες είπε...

καθόλου δε μας το χάλασες

Έχουμε γευτεί κι εμείς πολλάκις την πίκρα τούτης της απώλειας και μας τσακίσατε λιγάκι...