κατάληψη





Το παρόν ιστολόγιο τελεί υπό κατάληψη
μέχρι να επιστρέψει η λογική του διαχειριστή!
Προειδοποιούμε τους αγαπητούς επισκέπτες
ότι θα τούς επισκεφτούμε αυτοπροσώπως
με ότι αυτό σημαίνει για την προσωπική
και οικογενειακή τους γαλήνη!
Η δράση μας θα ανασταλεί την επομένη
των Θεοφανείων με την επέλαση των
απανταχού Εφραίμηδων (ψόφος)!
Ε.Ο.Κ.
(Επαναστατική Οργάνωση Καλλικατζάρων)
Σας εύχομαι τα καλύτερα(μακρυά από μένα).

Αρχικαλλικάτζαρος

μάθημα δημοκρατίας

...και τι είναι δημοκρατία μπαμπά;
-παιδί μου

Πριν κάποια χρόνια 2500 περίπου,οι πρόγονοί μας,
αποφάσισαν πως είναι πιο δίκαιο και τίμιο σε μια κοινωνία
οι αποφάσεις για τις ζωές τους να μήν παίρνονται από ένα
άτομο τον απόλυτο άρχοντα και τους λίγους συμβούλους του
όπως γινόταν μέχρι τότε,αλλά να συμμετέχουν όλοι οι πολίτες,
ο Δήμος δηλαδή!
Αυτό το σύστημα τό ονόμασαν Δημοκρατία.
Η λεπτομέρεια βέβαια είναι ότι λέγοντας πολίτες εννοούσαν
τούς εύπορους άντρες της πόλης ,αφού δικαίωμα ψήφου
δεν είχαν οι γυναίκες οι φτωχοί και οι σκλάβοι ,
που αποτελούσαν το 80% του πληθυσμού!
Στο πέρασμα του χρόνου πολλοί ζήλεψαν τη Δημοκρατία
και την υιοθέτησαν αλλάζοντας πολλές φορές τον τρόπο
εφαρμογής της σύμφωνα με τα γούστα τους.
Έτσι δημιουργήθηκαν πολλές Δημοκρατίες ανά τον κόσμο
με διάφορα ονόματα ,σαν τις πιτσαρίες φαντάσου
που πουλάνε όλες τα ίδια σκατά:
Βασιλευομένη Δημοκρατία(σχιζοφρενής συνδοιασμός)
Λαική Δημοκρατία(σχιζοφρενής πλεονασμός),
Προεδρική Δημοκρατία(σαν την Βασιλευομένη μέ εκλεγμένο
όμως Βασιλιά)
Προεδρευομένη Δημοκρατία (με Πρόεδρο γλάστρα)
όπως η δικιά μας κ.α.
Πρίν μερικά χρόνια είχαμε κι εμείς Βασιλευομένη αλλά
επειδή σαν λαός αγαπάμε την ποικιλία και μας την είχε
βαρέσει να ακούμε το ίδιο όνομα,την αλλάξαμε κι έτσι αποχτήσαμε
την Δημοκρατία του Καραμανλή,την Δημοκρατία του Παπανδρέου
την Δημοκρατία του Μητσοτάκη (φτού-φτού)
την Δημοκρατία του Σημίτη,ξανά του Καραμανλή,
και μάλλον ξανά του Παπανδρέου.
Δηλαδή απ ΄τη μοναρχία καταλήξαμε στη δυαρχία.
Γιατί όμως η Δημοκρατία έχει τόσο φανατικούς οπαδούς;
Τι είναι αυτή η Δημοκρατία που χρειάστηκε να ισοπεδωθούν
δύο χώρες για να βλαστήσει ο σπόρος της;
Άκου λοιπόν!
Δημοκρατία είναι:
-να πουλάς ότι θέλεις όσο θέλεις !
-να μαζεύονται 5 γαλακτοβιομήχανοι και να αποφασίζουν
δημοκρατικά να πουλάνε το γάλα που αγόρασαν 15 λεπτά
1,5 ευρώ!
-η κυβέρνηση να βάζει όσους φόρους θέλει, κυρίως σ ΄αυτούς
που έχουν τα μικρότερα εισοδήματα!
-να στηρίζει τις τράπεζες που σε ληστεύουν, με χρήματα
που έχει δημοκρατικά ληστέψει από σένα
-να καταργεί δημοκρατικά όλα τα εργασιακά
κεκτημένα !
-να διαπραγματεύεται δημοκρατικά τα όρια συνταξιοδότησης
-να προσπαθεί με ΄γόνιμο διάλογο να σε πείσει ότι στο τέλος
θα πάρεις τ΄αρχίδια σου,επειδή δημοκρατικά καταλήστεψε
το ταμείο σου!
-να μπορούν δημοκρατικά τα φροντιστήρια να συμπληρώνουν
την εκούσια ανεπάρκεια της παιδείας!
-να μπορείς να πεθαίνεις τσάμπα και βερεσέ απολαμβάνοντας
την ακριβοπληρωμένη σου περίθαλψη!
-να μπορούν οι υπουργοί και οι βουλευτές ελεύθερα και δημοκρατικά
να ιδρύουν υπεράκτιες εταιρίες για να ξεπλένουν τις μίζες!
-να μπορούν οι ίδιοι επίσης να συναλλάσσονται με κληρικούς
επιχειρηματίες και να ξεπουλάν δημόσιες εκτάσεις!
-να μπορείς για όλα αυτά ελεύθερα και δημοκρατικά να διαδηλώσεις
με ειρηνικές πορείες,για να σε γράψουν στ΄ αρχίδια τους!
-να μπορεί κι ο έρμος ο μπάτσος να ρίξει και καμιά ψιλή
στον αέρα η στο ψαχνό ,ανάλογα με τα κέφια!
-να μπορεί ο πρωθυπουργός να βγεί στο τέλος και να πεί:
Αναλαμβάνω την ευθύνη
και σας γράφω στ ΄αρχίδια μου!

Αυτή είναι η Δημοκρατία!
Γιαυτό παιδί μου βάλε καμιά πέτρα στην τσέπη
μήπως και την βρείς στο δρόμο σου!



το δώρο

Άστραψε το χαμόγελο το άγουρο στη φλόγα
απ΄τη φωτιά που άναψαν παιδιά της γειτονιάς του
να υποδεχτούν τον Άγιο που μοίραζε τα δώρα,
σαν τό πελώριο έλκηθρο προσγειώθηκε μπροστά του.

-Άγιε, εγώ δεν άναψα φωτιά μα έχω χώρο
μέσ΄στην καρδιά, στη χάρη σου κεριά να ανάψω χίλια
-μη σκάς μικρέ μου και θα δείς ,σου ΄χω μεγάλο δώρο
τέτοιο που όλοι οι φίλοι σου θα κλάψουν απ ΄τη ζήλια.

Μια βόλτα απ΄τα σύννεφα πιό πέρα θα σε πάω
παιχνίδια αστροστόλιστα να βρείς σαν τα ονειρά σου
να, δυό φτερά κατάλευκα στους ώμους σου φοράω
ν΄αφήσεις τους τεράστιους σταυρούς ,το φόρτωμά σου.

Δίστασε ,όμως του Άγιου πώς του χαλάς χατήρι ;
άφησε ένα τριαντάφυλλο σε κείνους που θα λείψει!
-Πάμε παιδιά μου και ήρεμα ,έχουμε μουσαφίρη,
κλείσε τα μάτια αγόρι μου να μη σκιαχτείς τα ύψη.
η απάντηση

Βρεθήκαμε τη δευτέρα σε μιά μάζωξη γνωστοί φίλοι
στη μνήμη του μεγάλου ποιητή Αργύρη Μπαρή!
Δέν θα αναφερθώ στα παρατράγουδα της βραδιάς
αφού αναφέρθηκαν σ ΄αυτή ήδη οι δύο απ΄την παρέα.
Θα σταθώ στα υπέρ της βραδυάς που ήταν αναμφισβήτητα
τα πρόσωπα που γνώρισα και την ωραία ωλιγόωρη
κουβεντούλα μας!
Μεγάλη τύχη να γνωρίσω τη Μούσα του ποιητή:
τη γυναίκα του, και την οικογένειά του!
Μεγάλη ατυχία όμως που συναντήθηκα
με την Αρχιτεκτόνισσα !
Στην αρχή ξέρετε,αβρότητες, α εσύ είσαι- πως είσαι
τι ωραίο το μπλόγκ σου και τέτοια.
Σε λίγο όμως αρχίσαν τα "τραγούδια".
Κουβέντα στην κουβέντα ,διαφωνήσαμε ,ανάψαν τα
αίματα , και αρπαχτήκαμε(μαλλί με μαλλί είναι η σωστή έκφραση
αλλά δεν στέκει στην περίπτωση,πρώτον γιατί είμαι ανήρ
και δεύτερον από μαλλιά εγώ...άστα να πάνε.)
Με απείλησε με διασυρμό στην μπλογκόσφαιρα,
πράγμα που τελικά δέν έπραξε.
Έλα όμως που εγώ είχα ετοιμάσει την απάντηση!
Της ζήτησα αμέσως αμέσως το λόγο.
Δέν μπορείς κυρία μου να υπόσχεσαι κράξιμο και ύστερα
να υπαναχωρείς.
Τι να την κάνω τώρα την απάντηση;
Κι εκεί που περίμενα να ακούσω-βάλ΄τηνεκεί που ξέρεις,
τι ακούω!
Ανάρτησέ την!
Αυτή είναι η Αρχιτεκτόνισσα!

δικό σου

Ω Μαμμωνά τρισμέγιστε και των ψυχών χειμώνα
βάλε καζάνι στη φωτιά,ίνοξ και ετοιμάσου
τούτη την Αλιβάνιστη να υποδεχτείς θαμώνα
μελλοντική της κόλασης ,σαν νά ΄ταν πεθερά σου

Πές μου εσύ Πανχείριστε άν έχεις το Θεό σου
τι έγκλημα εναντίον της ο έρμος έχω πράξει
με μπλόγκ στυλ hell κατάμαυρο σαν το δωμάτιό σου
και ύφος e you fuckin' shιt αδίκως να με κράξει;

Βάλ ΄της να πιεί το εξώτερον το πυρ να γίνει τούρμπο
χίλιες το δευτερόλεπτο στροφές να φέρει γύρα
και βάλ΄την επιταχυντή στον πιο μεγάλο φούρνο
η πάρ΄την στο γραφείο σου αντί για ανεμιστήρα!


Όλα τα παραπάνω βέβαια αληθή (περίπου με λίγη
σάλτσα) μέν αλλά έγιναν
σε πνεύμα αμοιβαίας συμπάθειας και σε κλίμα
ιλαρό και ευχάριστο.
Επίσης πρέπει να δηλώσω ότι ποτέ δεν πίστεψα
ότι θα πραγματοποιήση την απειλή της!
Οσοι την ξέρουν, καταλαβαίνουν γιατί!
Η απάντηση όμως ήταν αδύνατο να μή δημιουργηθεί.
Όσοι με ξέρετε καταλαβαίνετε γιατί!

της κρίσεως η φύση

Στης νιότης μου τη φθίση
το ΄χω φιλοσοφήσει
και ζω με ότι η φύση
μ ΄έχει φιλοδωρήσει!

τα πάθη και τα μίση
στην άκρη τα ΄χω αφήσει!
δεν έχω ότι ποθήσει
μα τά΄χω ισορροπήσει
(κουβέντα για ...)

Μα ενώ είχα ηρεμήσει
σ΄ αυτή τη όποια ζήση
σ ΄ανατολή και δύση
ξέσπασε μαύρη κρίση!

Κρίση και δόσ΄ του κρίση
του εγκεφάλου πλύση
μου τα΄χουνε ζαλίσει
τι λέω... διαλύσει!

Αφού είχα λαλήσει
που το ΄χαν ξεφτιλίσει
με την πουτάνα κρίση
και τό χα συνηθίσει
(πες τόχα λησμονήσει),

ήρθε να με ξυπνήσει
του Εφραίμ τ΄αλισβερίσι
που έχει ξεπουλήσει
ως και την άγρια Δύση!

Έχω αγαναχτήσει
μα μ΄ έχει ανησυχήσει
(σφόδρα προβληματίσει)
του Αρσένιου η φύση:

Μήπως έχει φροντίσει
αυτή να τον βαφτίσει;

Αν κέντρο έχω χτυπήσει
την σκέφτεστε σε στύση;
δύναται να γκρεμίσει
τον πύργο στο Παρίσι!

Φόβος μ΄έχει τυλίξει
αλήθεια, έχω ασπρίσει!
...λέτε να έχει η κρίση
κι αυτή μια τέτοια φύση;


μικρό παραμύθι




Ένα σκουλίκι απ το νέκταρ μεθυσμένο
ώριμου μήλου όπου μέσα κατοικούσε
βγήκε απ ΄την τρύπα του κι έμεινε μαγεμένο
απ΄ότι ένιωσε μα κρίμα δεν θωρούσε .

Τρελά του έρωτα τα τύμπανα ηχούσαν
και της ζωής,ρυθμό που χόρευε η φύση
βέλη ζεστά,γλυκά οι ακτίνες το τρυπούσαν
του ήλιου οι κόκκινες που πήγαινε να δύσει.

Σκόρπια τα δώρα του Θεού ,μα πώς να πιάσει
θαύμα πολύχρωμο η ζωή μα πώς να δει
δίχως φτερά στον ουρανό και πώς να φτάσει
των Αετών τα μονοπάτια να διαβεί.

Μοίρα μου,σκέφτηκε, λειψό μ΄έχεις φτιαγμένο
δίχως κραυγή τον έρωτά μου να φωνάξω
χέρια ν΄ αλλάξω το άθλιό μου πεπρωμένο
μάτια να δω το δειλινό και να σπαράξω.

Νά ΄μουν πουλί για μια στιγμή και να πετάξω
να σηκωθώ ψηλά, πολύ ψηλά να φτάσω
τούτο το θαύμα από εκεί να το κοιτάξω
και μονομιάς την πόρτα του χαμού ας περάσω.

Κι η μοίρα τ άκουσε,το πόνεσε και στέλνει
πουλί γοργόφτερο που έψαχνε κατοίκι
δίπλα του στάθηκε ,στο ράμφος του το παίρνει
και αναλήφθηκαν στη ρόδινη αμφιλύκη.


ο ευσεβής

Είναι καλό παιδί,λεβέντης κατά βάθος
κι ότι συνέβη ήταν ακούσιο,κατά λάθος
έβαλε λίγο και ο διάολος την ουρά του
κι εν τέλει του ΄γινε συνήθεια και πάθος.

Από μικρό τον έτρεχαν στις εκκλησίες
επιμελώς,δεν του επιτρέπαν απουσίες
δεν ήταν βέβαια μεγάλη η χαρά του
μα η σωτηρία της ψυχής θέλει θυσίες!

Κι έτσι μεγάλωνε με του θεού τη χάρη
για οδηγό του είχε πάντα το τροπάρι
κι έχτισε ένα τσιμεντένιο χαρακτήρα
παίρνοντας πότε τον γκασμά πότε το φτυάρι.

Έγινε κάποτε των μίντια αστέρι
της ενημέρωσης αλάτι και πιπέρι
του ρεπορτάζ τον είχαν μέγα  μαιευτήρα
μα έγραφε άλλα του μυαλού του το δευτέρι!

Έβαλε πλώρη για το πόντιουμ της Βουλής
στόχος πολλών αυτού του χώρου προσφιλής
έριξε άγκυρα κι ακόμα παραπάνω
ως Υπουργός των Υπουργών ο επιφανής.

Δέν έγινε όμως το Υπουργείο τροχοπέδη
μέσα του ήταν το αγνό χριστιανοπαίδι
έβαζε πάντα τη θρησκεία από πάνω
ήταν συχνά προσκυνητής στο Βατοπέδι.

Εκεί συνάντησε τον άγιο Εφραίμ
σεβασμιότατο μα ολίγον τι μποέμ
που ζούσε βέβαια με του θεού το φόβο
μα ονειρευότανε ταξίδια στην Εδέμ .

Ήταν που λέτε ο Εφραίμ διαόλου κάλτσα
με παρελθόν,άσε που έψελνε και φάλτσα
έκανε ζόρικες δουλειές,στυλ κόζα νόστρα
με ύφος ήρεμο,γλυκό,χωρίς γκριμάτσα.

Στην πρώτη επίσκεψη αλλάξαν καλημέρες
μετά αντάλλαξαν γλυκά κι ύστερα βέρες
και πρίν προλάβει ο Υπουργός να πει το όχι
γίναν συντρόφια για τις δύσκολες τις μέρες.

Ύστερα αρχίσαν ν΄ανταλλάσσουνε εδάφια
όχι της Βίβλου,τ΄άλλα,δάση και χωράφια
μα όταν σώθηκαν και πιάσανε τις λίμνες
βγήκαν στη φόρα τα κρυφά τους τα κιτάπια!

Κι έληξε άδοξα αυτή του η θητεία
τά΄χασε όλα, και Υπουργείο και πρωτεία
γιατί είναι νόμος του Θεού δεν είναι φήμες
το τίμημά της έχει πάντα η αμαρτία!

Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και γεγονότα
δεν είναι συμπτωματική!

ο επιβάτης


Έγειρε αργά πάνω στο χέρι το δεξί του

τ΄ άλλο κρεμάμενο φτερούγα πληγωμένη

φρέσκο το χτύπημα νωπή και η πληγή του

κάτω απ΄τη ζώνη την ολόσφιχτα δεμένη.


Βαριά τα βλέφαρα του κρύψανε τον ήλιο

σκοτάδι γνώριμο γεμάτο υποσχέσεις

να ρθει το τραίνο να τον πάρει, πάντα το ίδιο,

σιωπηλό με άδειες όλες του τις θέσεις.


Ένα ταξίδι ακόμα πόθησε να κάνει

στη χώρα όπου διαβατήρια δεν ζητάνε

όπου του ανθρώπου η κακία ποτέ δε φτάνει

κι όπου τα βλέμματα κι οι λέξεις δεν πονάνε.


Πριν δύο χρόνια καταφύγιο αναζητούσε

δεκαεφτά χρονών αγρίμι τρομαγμένο

σε ένα κόσμο που ανήλεα τον χτυπούσε

κι όλοι,φίλοι γνωστοί τον είχανε γραμμένο.


Πρόθυμοι πράκτορες του βρήκαν εισιτήριο

να ταξιδεύει για τη χώρα της γαλήνης

απ της ζωής του να ξεφεύγει το μαρτύριο

στα δυο χρόνια της ανείπωτης οδύνης!


Τα δωσε όλα χτές, τα ναύλα να αγοράσει

του ΄μεινε μόνο η ταλαίπωρη ψυχή του

μια πρώτη θέση τον εαυτό του να κεράσει

πρώτη φορά και τελευταία στη ζωή του.


.....έγειρε αργά πάνω στο χέρι το δεξί του

ώρα περίμενε το τραίνο, μα δεν ήρθε

κι όσο περίμενε κουράστηκε η ψυχή του

και πέταξε.

διδύμου...έργα

η απόφαση

Σαν πλοίο μεσοπέλαγα ,χωρίς καραβοκύρη
μοιάζω απ όταν γνώρισα, την ποίηση του Αργύρη
παλεύω για τους στίχους μου να ξαναβρώ τη ρότα
σίγουρα όμως τίποτα δεν θά ναι όπως πρώτα!

Πώς τόλμησα ο βέβηλος ,ανάξιος τέτοιου θώκου
κραδαίνοντας μια χάρτινη ρομφαία "στιχοπλόκου"
να σπείρω εκεί που όργωσαν οι πένες των Γιγάντων
θαρρώ πως είναι φρόνιμο , να πω το ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ

.......................................................
τρεις ευχές

Κι εκεί που αποφάσισα ποτέ να μην τολμήσω
στίχους-ποιήματα ρηχά ξανά να αναρτήσω
πέρασα από του Τρελού,επίσκεψη μοιραία
δες τι παθαίνεις αν Τρελούς κάνεις μπλογκοπαρέα

Βλέπω ανάρτηση έμμετρη , ιλαρή,σωστό στολίδι
πολύ σωστά μαντέψατε ,ένα στιχοπαιχνίδι:
να κάνεις λέει τρεις ευχές,μια για τον εαυτό σου,
μιαν άλλη για έναν άσχετο και μια για τον εχθρό σου!

Αδέρφια μου ορκίζομαι,το πάλεψα λιγάκι
μα είναι ακατανίκητο της ρίμας το σαράκι!
και πριν λαλήσει τρεις φορές,αλέκτωρ με σπιρούνια
αλλάζω πάλι απόφαση,Δίδυμος από κούνια!

Βουτάω στο πληκτρολόγιο κι όποιονε πάρει ο χάρος
η αγάπη δίνει δύναμη κι η τρέλα δίνει θάρρος !
Και να λοιπόν οι τρεις ευχές ,θα πιάσουνε; μακάρι!
Αν όχι έχω άλλες τρεις ,κρυμμένες στο συρτάρι.

Στον εαυτό μου εύχομαι ποτέ μη μεγαγαλώσει
κι ο Μάης που ΄χω στην καρδιά,από μέσα να κλειδώσει.
Κι αν κάποτε με βαρεθεί Ιούνης ας ανθίσει
ο Ήλιος να μεσουρανεί στης νιότης μου τη δύση!

Σε σένα ξένε η γνωστέ,φίλε μου υποθέτω
εύχομαι να ρθει να σε βρει ένα χρυσό πακέτο
γεμάτο να ναι με λεφτά,χαρά και ευτυχία
συγκοινωνούντα ,αλήθεια, αυτά τα τρία είναι δοχεία!

Σε σένα εχθρέ μου εύχομαι,να χεις ότι ποθήσεις
τζόκερ και λότο και προπό ,όλα να τα κερδίσεις
να πάρεις σπίτια,εξοχικά ,να κάνεις και ταξίδια
να φύγεις,να ξεκουμπιστείς που μου ΄πρηξες τ΄απίδια!*
The and

Όποιος έχει διάθεση..........ξέρετε!


*Από σεβασμό στον Ποιητή

vista?-svista






Φιλαράκια μου γειά σας.

Σας γράφω απ ΄το καινούργιο εξοχικό μου στο χωριό ubuntu ,
στη συνοικία kubuntu.Οι κάτοικοί του ευγενικοί,φιλόξενοι
και φιλήσυχοι,δεν διαφέρουν σε τίποτα από όλους εμάς.
Έχουν μόνο μια ιδιαιτερότητα:δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους
στην αυτοκρατορία Microsoft!
Γι αυτό και δημιούργησαν ένα δικό τους αυτόνομο λογισμικό
και το ονόμασαν Ελεύθερο Λογισμικό που είναι
ανοιχτού κώδικα,και διέπεται από τις αρχές;
1.Την ελευθερία να εκτελείται το πρόγραμμα για οποιονδήποτε σκοπό.
2.Την ελευθερία να μελετά οποιοσδήποτε τη λειτουργία του προγράμματος
και να το προσαρμόζει στις ανάγκες του,έχοντας πρόσβαση στον
πηγαίο κώδικα.
3.Την ελευθερία να αναδιανέμει αντίγραφα του προγράμματος ώστε
να βοηθηθούν οι συνάνθρωποί του.
4.Την ελευθερία να βελτιώνει το πρόγραμμα και να δημοσιεύει τις
βελτιώσεις στο ευρύ κοινό ώστε να επωφεληθεί ολόκληρη
η κοινότητα.
Με δυό λόγια Φιλαράκια μου ,κάποιοι άνθρωποι, αφιέρωσαν
και αφιερώνουν ώρες απ τον προσωπικό τους χρόνο
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΏΝΟΝΤΑΙ,έτσι για το κέφι τους,και δημιούργησαν
ένα λογισμικό καλύτερο απ τα windows,που συνοδεύεται από
εκατοντάδες προγράμματα,είναι απρόσβλητο από ιούς,
και μπορεί να το αποκτήσει οποιοσδήποτε
ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΑ!!!!
Η λέξη ubuntu είναι Αφρικάνικη και σημαινει:
"ανθρωπιά προς τους άλλους" ή"είμαι αυτός που είμαι
εξ αιτίας αυτού που είμαστε όλοι μας"









Το Σάββατο γιορτάστηκε στην πλατεία αρχαίας αγοράς η ημέρα

Ελεύθερου Λογισμικού.ι

Ο Σέργιος και οι άλλοι δημιουργοί και

Στυλοβάτες της Ελληνικής κοινότητας ,μοίρασαν cd s με τις

Τελευταίες διανομές (όχι εκδόσεις αφού δεν πουλιούνται)

Ubuntu-kubuntu και Xubuntu, και απάντησαν πρόθυμα στις

ερωτήσεις μας.

Ρώτησα τον Σέργιο «γιατί το κάνεις αυτό;»μου απάντησε:

«μα επειδή διακίνηση της γνώσης πρέπει να είναι ελεύθερη

Και δωρεάν»!Απάντησα με το ελάχιστο:

Ευχαριστώ, για όλα!!











Μπορείτε να κατεβάσετε το λογισμικό από την ιστοσελίδα

του ubuntu ΔΩΡΕΑΝ!

Σαφάρι και άλλα...

Δέκα μέρες μετά την επάνοδο στα ίδια
κι ενώ το καλοκαίρι καλά κρατεί ακόμα ,
ήρθε η ώρα να μάθετε ανατριχιαστικές
λεπτομέρειες για τις περιπέτειες των ιθαγενών
(εμείς είμαστε αυτοί) στη ζούγκλα του Λιμιώνα!
Ακολουθούν ακατάλληλες σκηνές,
απομακρύνετε τα παιδιά!!!



Κτίριο παλιάς ιεραποστολής,
προσοχή, κατοικείται!




Τραπεζάκι φτιαγμένο από ιθαγενείς
με ντόπια υλικά.Το σαλονάκι είναι ότι απέμεινε
από την ιεραποστολή που δυστυχώς απέτυχε!
Η θρησκευτική ταυτότητα των ιθαγενών παρέμεινε
ίδια όπως μαρτυρά το είδωλο στόν κορμό του δέντρου.



Ιθαγενής μαζεύει πεταλούδες με το πρώτο φώς
για.......πρωινό




και άλλα έντομα.....



ενώ σαρκοβόρα θηρία τριγυρνάνε!





Η διατροφή των ιθαγενών συμπληρώνεται κυρίως
με ντόπια τροπικά φρούτα ....





..που υπάρχουν σε αφθονία στα γύρω δέντρα.




Ιθαγενής επιδεικνύει σταφύλια .





Στήν παρακείμενη παραλία,τουρίστες απολαμβάνουν
το μπάνιο τους,κάποιες μέρες...




...κάποιες άλλες όχι!




εκτός από κάποιους τολμηρούς




για τους υπόλοιπους ,υπάρχει ευτυχώς
γραφικό ταβερνάκι,σε απόσταση ασφαλείας.





Αεροφωτογραφία;
λάθος......



.....τραινοφωτογραφία!
Φέτος έγινε πραγματικότητατο το όνειρο
που είχα από παιδί:ένα ταξίδι με τον
Μουτζούρη!
Το ιστορικό τραινάκι του Πηλίου που κάνει
το δρομολόγιο Άνω Λεχώνια-Μηλιές,και
λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι,εκτελούσε τακτικά
δρομολόγια Βόλου-Μηλεών,πάνω στό δίκτυο
που σχεδίασε οαρχιμηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο
πατέρας του μεγάλου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο,με μήκος 28 χλμ
Εγκαινιάστηκε το 1895 και λειτουργούσε κανονικά
μέχρι το 1971 που σταμάτησε ,σαν μη κερδοφόρο!
Το 1985 το Υπουργείο πολιτισμού το χαρακτήρισε
"διατηρητέο ιστορικό και τεχνικό μνημείο".
Επαναλειτούργησε το 1996.





Τα βαγόνια είναι τα αυθεντικά.αναπαλαιωμένα .





Σταθμός Μηλεών:λόγω στενότητας του χώρου,
η μηχανή περιστρέφεται πάνω σε ράμπα
με τη βοήθεια ..επιβατών.

Η διαδρομή είναι εκπληκτική!
Κάτι από άγρια δύση θυμίζει....
...οι Ινδιάνοι λοίπουν!


Η αφετηρία στα Άνω Λεχώνια.

Άφησα το πιο σημαντικό για το τέλος,
σας το αφιερώνω...


...χωρίς σχόλιο!
(Υπενθυμίζω Ξορύχτι και όχι Ξουρίχτι
είναι η γενέτειρά μου)
για τον Αργύρη



Η ψυχή μου κάθε πρωί δραπετεύει από τα καθημερινά
και μαζεύει πολύχρωμες πεταλούδες
αγριολούλουδα,νότες από ερωτευμένα κανάρια,
ηλιαχτίδες,στάχυα καρπερά
και υφαίνει το νέο πρόσωπο της ανθρώπινης άνοιξης.
Η ψυχή μοναχικό λουλούδι
από παιδικά δάκρυα και φρεσκολουσμένα πρωινά,
ανοιξιάτικες δροσοσταλίδες κι άνθη νερατζιάς
στο κάθε άγγιγμα ματώνει.
(Από τησυλλογή"Οράματα στούς δρόμους)

Αυτό το καλοκαίρι δεν έμοιαζε με τά προηγούμενα.
Αυτό το καλοκαίρι γνώρισα τον Αργύρη Μπαρή,
μέσα από τέσσερις συλλογές -διαμάντια
που μου παρέδωσε ιδιοχείρως ο Επίκουρος
(αυτός μου τον γνώρισε)
ευγενική προσφορά της οικογένειας του Αργύρη.

Γεννήθηκε το 1930 στο Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής.
Στα χρόνια της κατοχής,παιδί ακόμα,πήρε μέρος
στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος και
διακινητής διαφωτιστικού υλικού.
Μετά την απελευθέρωση και κατά την διάρκεια
του εμφυλίου ,πιάστηκε,βασανίστηκε και με το νόμο
509 καταδικάστηκε σε θάνατο παμψηφεί.
Υπήρξε κάτοικος και δημότης Θεσσαλονίκης
πάνω από 60 χρόνια.Δεν είναι πια μαζί μας.
Δημοσίευσε αρκετά άρθρα στον ημερήσιο τύπο
και ποιήματά του σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Στάθηκα "μπροστά στον καθρέφτη"
κι είδα να "ρέουν"
"οράματα στους δρόμους"
Αντίκρυσα τον Γίγαντα,τρόμαξα.
Είδα τ ατίθασα νοήματα να κρέμονται
σαν άστρα ,το καθένα με το δικό του φώς.
Είδα τα λόγια,λουλούδια σε λιβάδι
άναρχα,υπέροχα βαλμένα
το καθένα με το χρώμα του,
αναθάρησα .
Είδα τα μάτια των παιδιών να φέγγουν,
γαλήνεψα.
Κι εγώ,του μέτρου δέσμιος,
στης ρίμας τη ραστώνη αναπαυμένος,
δεν έχω λόγο να αρθρώσω,
υποκλίνομαι.


Βαγγέλη.....


Ναι ρε ,Χαλκιδική!!!!!!!

Εκεί που ανατέλλει ο Ήλιος....



...πίσω απ το Άγιο Όρος...

...δίπλα στον παλιό μύλο...


..πάνω απ την ωραιότερη(ίσως) παραλία
της Σιθωνίας
το Λιναράκι Συκιάς

...στό κοινοτικό κάμπινγκ
στήσαμε την σκηνούλα μας


...δίπλα στο..

έναν Παράδεισο που δημιούργησαν,
τέσσερα γνήσια τέκνα τού Διόνυσου ,
για να στεγάσουν τις όμορφες ψυχές τους
και τούς αγαπημένους φίλους!










..λεπτομέρειες ,έργα τού ενός
κυρίως, Αγγέλου(Ν)














ψυγεία art












το βράδυ πήραμε τα ποτά μας
στο ατμοσφαιρικό μπαρ...



...ενώ το μεσημέρι επιδοθήκαμε
σε gourmet δραστηριότητες ...

Greek style - American style











...και απολαύσεις



Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα φιλαράκια,
για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισαν
στο παρθενικό καλοκαιρινό μας τριήμερο!


Να ευχηθώ και σε σας Φιλαράκια μου
να έχετε το καλοκαίρι
των ονείρων σας!


ΚΛΕΙΣΤΌΝ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ