ο ευσεβής

Είναι καλό παιδί,λεβέντης κατά βάθος

κι ότι συνέβη ήταν ακούσιο,κατά λάθος

έβαλε λίγο και ο διάολος την ουρά του

κι εν τέλει του ΄γινε συνήθεια και πάθος.

Από μικρό τον έτρεχαν στις εκκλησίες

επιμελώς,δεν του επιτρέπαν απουσίες

δεν ήταν βέβαια μεγάλη η χαρά του

μα η σωτηρία της ψυχής θέλει θυσίες!

Κι έτσι μεγάλωνε με του θεού τη χάρη

για οδηγό του είχε πάντα το τροπάρι

κι έχτισε ένα τσιμεντένιο χαρακτήρα

παίρνοντας πότε τον γκασμά πότε το φτυάρι.

Έγινε κάποτε των μίντια αστέρι

της ενημέρωσης αλάτι και πιπέρι

του ρεπορτάζ τον είχαν μέγα  μαιευτήρα

μα έγραφε άλλα του μυαλού του το δευτέρι!

Έβαλε πλώρη για το πόντιουμ της Βουλής

στόχος πολλών αυτού του χώρου προσφιλής

έριξε άγκυρα κι ακόμα παραπάνω

ως Υπουργός των Υπουργών ο επιφανής.

Δέν έγινε όμως το Υπουργείο τροχοπέδη

μέσα του ήταν το αγνό χριστιανοπαίδι

έβαζε πάντα τη θρησκεία από πάνω

ήταν συχνά προσκυνητής στο Βατοπέδι.

Εκεί συνάντησε τον άγιο Εφραίμ

σεβασμιότατο μα ολίγον τι μποέμ

που ζούσε βέβαια με του θεού το φόβο

μα ονειρευότανε ταξίδια στην Εδέμ .

Ήταν που λέτε ο Εφραίμ διαόλου κάλτσα

με παρελθόν,άσε που έψελνε και φάλτσα

έκανε ζόρικες δουλειές,στυλ κόζα νόστρα

με ύφος ήρεμο,γλυκό,χωρίς γκριμάτσα.

Στην πρώτη επίσκεψη αλλάξαν καλημέρες

μετά αντάλλαξαν γλυκά κι ύστερα βέρες

και πρίν προλάβει ο Υπουργός να πει το όχι

γίναν συντρόφια για τις δύσκολες τις μέρες.

Ύστερα αρχίσαν ν΄ανταλλάσσουνε εδάφια

όχι της Βίβλου,τ΄άλλα,δάση και χωράφια

μα όταν σώθηκαν και πιάσανε τις λίμνες

βγήκαν στη φόρα τα κρυφά τους τα κιτάπια!

Κι έληξε άδοξα αυτή του η θητεία

τά΄χασε όλα, και Υπουργείο και πρωτεία

γιατί είναι νόμος του Θεού δεν είναι φήμες

το τίμημά της έχει πάντα η αμαρτία!

Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και γεγονότα
δεν είναι συμπτωματική!