Όνειρο τρελού

Ήρθανε πάλι χτες εικόνες εφιάλτες!
Ήταν αλήθεια ή μην ήταν όνειρό μου?
πάει καιρός τώρα που αλήθειες κι αυταπάτες
δεν ξεχωρίζουν μες στο άρρωστο μυαλό μου.

Γινόταν πόλεμος παντού σ όλη τη χώρα
στους δρόμους άρματα πολύχρωμα χιλιάδες
ουρές ατέλειωτες, γεμάτα (και με φόρα)
στρατιώτες ένδοξους (ή έντρομους φυγάδες?)

Ήρθαν και σύμμαχοι χιλιάδες μετανάστες
άλλοι οδικώς κι άλλοι με τραίνα κι αεροπλάνα
φίλοι ,αρωγοί μας(ή πελάτες και δυνάστες?)
όλοι τους πάνοπλοι με όρεξη και πλάνα.

Σμάρια οι πρόσφυγες προσμένουν όλη μέρα
γυμνοί, ρακένδυτοι σε κάθε παραλία
παιδιά που γέννησε του πόλεμου η φοβέρα
κάτω απ τον ήλιο!( να τους πάρουνε ποια πλοία?)

Τα βράδυα βγαίνουνε μαζί ,ντόπιοι και ξένοι
στους δρόμους τρέχουν να γιορτάσουν μια(ποια?)νίκη
η τρελή χαρά αυτού του πόλεμου τους δένει
πίνουν ,γλεντούν κι όλος ο κόσμος τους ανήκει

Ακούω φωνή να λέει "φίλε μη φοβάσαι"
κοιτάω ψηλά:Φεγγάρι μέρα μεσημέρι!
"στο λέω ήσυχος τα βράδυα να κοιμάσαι
αυτόν τον πόλεμο τον λένε...Καλοκαίρι!