το... βραβείον

Τίτλον λαμπρόν παρέλαβον
βραβείον proximidade
του ιστολογίου έπαινον
θερμόν τε και... hand made

Εύγε εις την προσφέρουσαν
το εστόλισεν δεόντως!
αφού ενδιαφέρουσαν
όψιν δεν είχεν όντως!

Ιδού το ακανόνιστον
κατ'όψιν και ουσίαν
αφού σκοπεί εις κράξιμον
παρά εις κολακείαν !

Τα μάλλα ευχάριστον,ωσάν
οίνος μέλας ηδύς!
την δόξαν τόσοι εμίσησαν
το κράξιμον ουδείς!


Φιλαράκια μου
Το proximidade είναι ένα βραβείο που το
απονέμει ο κάθε βραβευμένος μπλόγκερ
σε οχτώ άλλους της επιλογής του με τα κριτήρια:

"Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα !
την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις.
Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά.
Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι.
Δεν ενδιαφέρονται για την προσωπική τους άνοδο!"

Παρ ότι πρόκειται για μπλογκοπαίχνιδο
αρνούμαι να συμμετέχω αφού τέτοιο βραβείο
μου φαίνεται ολίγον ξενέρωτο για να σας το δώσω,
κι εκτός αυτού μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω
οχτώ από εσάς!
....εκτός κι άν θέλετε κάτι σαν κι αυτό που πήρα εγώ,
(που πολύ το χάρηκα αφού καιρό τώρα το περίμενα,..το κράξιμο)
πράγμα πάλι δύσκολο αφού θα έπρεπε να
αντιγράψω την Αλιβάνιστη και τόσο χαμηλά εγώ δεν πέφτω!
..έχουμε και έναν αυτοσεβασμό επιτέλους!
...και άν τολμήσει κανένα ρεμάλι από κει μεριά
να ΄ρθεί κατά δώ
θα το λούσω με ότι απορυπακαθαριγυαλιαποσμητικό
διαθέτω στο λεξιλόγιό μου και θα της το στείλω
πίσω αγγελούδι!!!

...που Κακόχρονο νά ΄χουν

Έβγαλε βόλτα η ωραία Πενηντάχρονη
χτές την κανίς σκυλίτσα την Εναμισάχρονη
βιαζόταν λίγο να επιστρέψει ,να ναι σπίτι
όταν γυρίσει απ τό σχολείο η Δωδεκάχρονη.

Χαιρέτισε τον φούρναρη τον Σαραντάχρονο
που τάχωνε στο γιό του τον Δεκαοχτάχρονο
πού ΄χε ξεχάσει την παραγγελιά να πάει
στο ρετιρέ στον κύριο Ογδονταοχτάχρονο.

Βλέπει δίπλα τον προποτζή τον Τριανταδυάχρονο
που έτρωγε ένα μωρό το Δεκαεννιάχρονο
με βλέμμα αδιάντροπο λάγνο και πειναλέο
πού ΄χε χρόνια να δει στο γάμο της τον άχαρο.

Μπαίνει στο πάρκο ,βλέπει τον Πενηνταεξάχρονο
που άνετα έβαζε κάτω τριαντάχρονο
είχε διάθεση ,φαινόταν,για κουβέντα
και είχε πλάι του τον ημίαιμο Τριάχρονο

Δήθεν"που με τραβάς" πλησιάζει η Πενηντάχρονη
με μάτι που έπαιζε κιθάρα δωδεκάχορδη
μα πρίν ακόμα αλλάξουν λέξη ο Τριάχρονος
σαλτάρει πάνω στη μικρή Εναμισάχρονη.

-Ωχ τι με βρήκε ,φώναξε η Πενηντάχρονη
τι διασυρμός για τη μικρή μου Εναμισάχρονη
τραβήξτε τον κοπρίτη σας τι τον κοιτάτε
λιποθυμώ, δεν το αντέχω η....Σαραντάχρονη!

-Μα ψυχραιμία ωραιοτάτη Σαραντάχρονη
δεν συμφωνεί μαζί σας η Εναμισάχρονη
δείτε το αλλιώς (κλείνει το μάτι) κι αναλόγως
πράξτε κι εσείς ,πριν σας βαφτίσουν Ογδοντάχρονη!

Σε όσους βιάζονται καθημερινά
με την αυθαίρετη δημοσίευση της ηλικίας τους
από τα Μ.Μ.Ε.
λόγω έλλειψης φαντασίας!

Ο Andon,o Ninja και η γιόγκα
ιστόρημα(με ολίγον μυθ)

Ιούλιος του 86 ,Νάξος.
Έχουμε κατασκηνώσει στην παραλία της Αγίας Άννας
(για όσους δεν έχουν πάει πρόκειται για την μεγαλύτερη
παραλία της Νάξου μήκους 14 χιλιομέτρων!)
δίπλα σε ένα ταβερνάκι που εκείνη την εποχή παρείχε
στους γείτονες-πελάτες του φτηνή τροφή, τουαλέτα και ντούς.
Σκηνή δύο ατόμων , ελεύθερη κατασκήνωση, δίχως όχημα.
Το τοπίο ειδυλλιακό ,κυκλαδίτικο που το ομόρφαιναν
ακόμα περισσότερο οι καλαμένιες καλύβες μόνιμων κάθε χρόνο
επισκεπτών που είχαν φτιάξει εκεί το "εξοχικό τους".

Οι κατασκηνωτές ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία
Ευρωπαίοι απ όλες τις χώρες της Ε.Ο.Κ.
Οι ελάχιστοι Έλληνες βρισκόμασταν "με τη μυρουδιά"
και γειτονεύαμε ,να λέμε καμιά κουβέντα στα Ελληνικά!
Κάπως έτσι ήρθε και κατασκήνωσε (τρόπος του λέγειν
αφού σκηνή δεν είχε) ένα πρωί δίπλα μας
ο Andon ένας λεπτός μελαχροινός νεαρός.
Δήλωσε Αθηναίος (είχε όντως την προφορά)
Τα υπάρχοντά του ήταν:
ένα σαλβάρι μπορντώ
ένα τζήν μπουφάν
ένα κουτί του λίτρου nescafe
και ένα σάκο που περιείχε:
μία κιθάρα
ένα ούτι
ένα βιολί
μιά φλογέρα
φυσικά παρτιτούρες
κι ακόμα πιο φυσικά αναλόγιο!
Μετά την πρώτη γνωριμία τόν ρώτησα
πότε θα έρθουν οι υπόλοιποι του γκρούπ,
και μου είπε -μόνος μου είμαι!
Στην πραγματικότητα βέβαια(το έμαθα αργότερα)
υπήρχε μιά παρέα που την είχε πέσει(χύμα επίσης)
κάτω από ένα τεράστιο κέδρο αλλά τον έδιωξαν
επειδή έπαιζε και τους χαλούσε τον ύπνο,
πράγμα εγκληματικό αφού όταν ξυπνάς πεινάς!
Ξυπνούσαν λίγο πρίν σκοτεινιάσει,σέρνονταν μέχρι το
ταβερνάκι, έτρωγαν το μοναδικό γεύμα της ημέρας
ίσα-ίσα για να μπορέσουν να κατεβάσουν τη μπουκάλα
με το άγιο τσιπουράκι!
Καλά παιδιά όμως ,ήσυχα ,πολύ ήσυχα,με το ζόρι ανέπνεαν!
Με τον Andon φυσικά γίναμε αχώριστοι,αφού εκτός του ότι
είχε πάντα ένα διαβολεμένο κέφι ,
έπαιζε και όλα τα όργανα που κουβαλούσε,το καθένα ανάλογα
με την περίσταση ή τη διάθεση.
Ένας Σεβαχ της μουσικής,ήταν αδύνατον να μήν κολλήσεις
δίπλα του ,λαχείο!
Και περνούσαν όμορφα οι μέρες κάτω απ΄τον Ήλιο του Αγαίου
με βουτιές και μουσικές όμορφες,ένα όνειρο!
Τα απογεύματα απολαμβάναμε το Ηλιοβασίλεμα
δίπλα στο κύμα ενώ ο Andon άνοιγε το αναλόγιο
άπλωνε τις παρτιτούρες κι έπαιζε κλασσικά κομμάτια
με τη φλογέρα!

Την ίδια ώρα ,δίπλα μας ο Ninja εκτελούσε ασκήσεις
αυτοσυγκέντρωσης κάποιας ανατολίτικης πολεμικής
τέχνης !
Ο εν λόγω (Ninja εμείς τον βαφτίσαμε) ήταν ένας
ψηλός κύριος γύρω στα 30 ξανθός μακρυμάλλης
με τα μαλλιά μαζεμένα κώτσο,και ύφος "έχω φάει
ωμό κρέας με τους βιετκόγκ και πλακώνω καμιά δεκαριά
από σας για ζέσταμα"!
Κάθε απόγευμα λοιπόν ανελλιπώς ,κάναμε κερκίδα
και παρακολουθούσαμε ευλαβικά το δρώμενο, σχολιάζοντας
ανάλογα πρίν ξεραθούμε στα γέλια,διακριτικά βεβαίως!
Ένα απόγευμα λέω -θα του τη σπάσω!
Είχα δοκιμάσει παλιότερα ,έτσι στην πλάκα κάποιες
ασκήσεις γιόγκα.
Δοκιμάζω και ω του θαύματος καταφέρνω να φέρω
τα γόνατα πάνω απ΄τους ώμους,μια στάση όχι τόσο
δύσκολη αν βοηθάει το σώμα,όμως θεαματική!
Δεν χάνει την ευκαιρία ο Andon,βγάζει το χαρτί απ ΄τα
τσιγάρα και σκαρώνει το παρακάτω:

Τα επακόλουθα δεν περιγράφονται!
Ο δυστυχής Ninja πάντως δεν ξανάκανε επίδειξη!
Την επόμενη το όνειρο τελείωσε,αφού ο Andon έφυγε ,
κι εμείς αρχίσαμε να τα μαζεύουμε!
Περάσαν σχεδόν 20 χρόνια μέχρι να ξαναβρεθούμε.
Η τελευταία φορά ήταν την περασμένη τρίτη στο
Καφωδείον το Ελληνικόν,όπου εμφανίστηκε
με την Λιζέτα Καλημέρη και τον
Κώστα Παυλίδη.
Ο Andon έγινε ένας μεγάλος δημιουργός,συνθέτης και
στιχουργός πολλών πανέμορφων τραγουδιών!
Πριν χωριστούμε στη Νάξο ανταλλάξαμε διευθύνσεις.
Του Andon είχε και τίτλο και υπογραφή:

ετούτει η διέφθυνσης η ελιπίς λοιγάκοι
ανίκη στ ΄αρυστούργιμα που λαίνι Αντουνάκυ
..............................
Αντώνης Απέργης

...λείπει κάτι;
φυσικά και λείπει,το ζουμί βεβαίως:
Γιατί λέτε να το κράτησα τόσα χρόνια το ιδιόχειρο;
Είχα προβλέψει ότι θα πάει ψηλά μια μέρα ο Andon!
Το πουλάω!!!!!!!
......τι ή πόσα θα δίνατε;
...πόσο πουλιένται οι αναμνήσεις;

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Αντώνη που γιορτάζει αύριο
Χρόνια πολλά και γεμάτα ομορφιές Αντώνη!

απήλθον

Ήρθα κεφάτος απ τής Γης μέσα τα μέρη
το παραμύθι πάλι φέτος να αναστήσω
η φθονερή μου τάχα φύση να με φέρει
τα χθόνια πλάνα μου στα σπίτια σας να στήσω.

Πού πήγε το άρωμα γαρύφαλλο-κανέλα
και της καμένης φλούδας από πορτοκάλι;
καμένοι κάδοι,μαγαζιά, σε πιάνει τρέλα
μου χάλασε το κέφι αλήθεια αυτό το χάλι.

Έψαξα επίμονα να βρω κάτι απ ΄όλα
αυτά που τρώτε η πίνετε να μαγαρίσω
πνιγμένα μέσ΄στα χημικά ήταν, σκέτη φόλα
μεταλλαγμένα,ούτε να τα κατουρήσω.

Τα καθαρά απλωμένα πήγα να βρωμίσω
μάταιος κόπος αφού εσείς που τα φοράτε
έχετε βρώμικα ,ούτε να σας μυρίσω
και σώμα και ψυχή και να με συμπαθάτε.

Είχε υπερθέαμα όμως τούτο το ταξίδι!
Tης ηλικίας σου, στη δίνη του θανάτου,
μικρά παιδιά, Χριστέ, που έχουν για παιχνίδι
τον πόλεμο,δίπλα στ΄άλλα ,τα θύματά του.

Άρωμα λέει Χριστουγέννων,ας γελάσω
μπόχα του όλεθρου, νεκροί κι αποκαϊδια!
Μα πώς γεννιέται ο Χριστός,πάω να σκάσω
την ώρα που σκοτώνονται παιδιά,την ίδια;

Άνθρωποι πνίγομαι,φεύγω, σας την χαρίζω
τούτη την κόλαση του κόσμου του επάνω
στη θαλπωρή της Μάνας Γης ξαναγυρίζω
το άρωμά της να μυρίσω, να ανασάνω!