to blog or not to blog?

Πρίν ένα χρόνο περίπου ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τα blogs
ακούγοντας τις συχνές αναφορές σ΄αυτά από πολλούς.
Τα όσα άκουγα μου δημιούργησαν την εικόνα ενός γοητευτικού
κόσμου στο διαδίκτυο κι αποφάσισα να γίνω κι εγώ μέλος του.
Ένας φίλος μου πρότεινε το wordpress ,όπου κι έφτιαξα
το πρώτο μου blog ,χωρίς ανάρτηση στην αρχή,
μόνο για να επισκέπτομαι τα άλλα της "γειτονιάς" που ήταν
κυρίως τα πιο δημοφιλή.
Για δυο μήνες προσπαθούσα να αποφασίσω ποιον χώρο
θα αφορούσαν οι μελλοντικές αναρτήσεις μου χωρίς να με συγκινεί
κάτι ιδιαίτερα,μέχρι που άνοιξε το blog της η Αναστασία!
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε οι περισσότεροι .
Μετά τη πρώτη ανάρτηση κατάλαβα
ότι αυτό που ήθελα να δημοσιεύω είναι η χαλαρή περιγραφή
για τα όμορφα και τα άσχημα , τα αστεία και τα σοβαρά που ζούμε
δοσμένα με τον δικό μου τρόπο,με την υπερβολή ,την ανακρίβεια ίσως,
πάντα όμως με αξιοπρέπεια(προσπαθώ ,άσχετα αν ίσως δεν το πέτυχα)
κυρίως για να πάρω το χαμόγελό σας,τι πιο ακριβό!
Αυτά βέβαια θα έπρεπε να τα πω στα γενέθλια του blog τον Απρίλη
αλλά με πρόλαβαν τα γεγονότα,δηλαδή:
Την περασμένη Τρίτη το θέμα της εκπομπής "Το κουτί της Πανδώρας"
του Κώστα Βαξεβάνη στον Άλφα, είχε σαν θέμα τα blogs.
Φιλοξένησε τις συνεντεύξεις μεταξύ άλλων τριών bloggers ,
της Ψιλικατζούς ,του συγγραφέα Νίκου Δήμου και του δημοσιογράφου
Χρήστου Μιχαηλίδη.
Οι δύο πρώτοι δήλωσαν μάλλον ευτυχείς που έζησαν αυτή την εμπειρία
με τα blog τους να γνωρίζουν μέρες δόξας ,αφού υπήρξαν
απ΄τα πιο δημοφιλή!(έχουν σταματήσει και οι δύο να αναρτούν).
Ο τρίτος ,ενεργός blogger, υιοθέτησε εμμέσως πλήν σαφώς,
τις απόψεις κάποιου Άντρου Κήν ,Άγγλου συγγραφέα και
γενίτσαρου blogger ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ αποκαλεί
σε βιλίο που έχει γράψει για τους χρήστες του διαδικτύου,
τους bloggers πιθήκους που"φτάνουν να πιστεύουν ότι μπορούν
να υποκαταστήσουν και να ξεπεράσουν τους επαγγελματίες»,
χρησιμοποιούν «τα δικτυωμένα κομπιούτερ τους» για να
«δημοσιεύσουν» ο,τιδήποτε «από μή καλά τεκμηριωμένο πολιτικό σχόλιο,
μέχρι και απρεπή home-video, απελπιστικά ερασιτεχνικές
καί ανέμπνευστες μουσικές συνθέσεις, ποιήματα που δεν διαβάζονται,
κριτικές βιβλίων, έργων τέχνης, θεατρικών παραστάσεων,
εκθέσεις και μυθιστορήματα».
Θεωρεί, ότι στα μπλόγκς, «αυτά τα ημερολόγια μετριότητας των πιθήκων»,
εκατομμύρια άνθρωποι «πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι έγιναν συγγραφείς,
ποιητές, κριτικοί, δημοσιογράφοι, ακόμα και ιατροί». "
Θεωρεί δε ότι αυτή η επέλαση των "των ορδών της μετριότητας"
έχει ισοπεδώσει τον πολιτισμό μας!
Ο Χρήστος Μιχαηλίδης που έχει δημοσιεύσει τη σχετική ανάρτηση
αρνείται ότι έχει πάρει θέση για τις απόψεις του Κήν,θεωρώντας μας
όντως πιθήκους γενικότερα!
Αξίζει πιστεύω να διαβάσετε τις δύο αναρτήσεις που έχει κάνει για το
θέμα(στη επίμαχη σχολίασα δεόντως εννοήται)
Η γνώμη μου είναι ότι υπάρχουν και αλήθειες εκεί μέσα
...αλλά ο πολιτισμός μας είναι πιό ασφαλής στα χέρια
των απαθών θεατών του Μάκη , της Αννίτας ,των "αδέσμευτων
δελτίων των οχτώ ή των αναγνωστών όλων των κολοφυλλάδων
που κυκλοφοράνε ,των ακροατών της μουσικής μας κουλτούρας
(βάλε ότι παρτάλι κυκλοφοράει)η των πολιτικών που μας κυβερνάνε;
give me a break Mr Kean!
Σκαλίζοντας το αμαρτωλό διαδίκτυο έπεσα πάνω σε μιά έρευνα
που έκανε το sync blog ζητώντας απ΄τους bloggers τη γνώμη τους
για το blogging.Τα σχόλια μπορείτε να τα δείτε εδώ.
Όλα τους έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον!
Εγώ στάθηκα σε ένα που με εκφράζει απόλυτα:
"μπλογκάρουμε γιατί έτσι μας αρέσει!!!"