Ο Andon,o Ninja και η γιόγκα
ιστόρημα(με ολίγον μυθ)

Ιούλιος του 86 ,Νάξος.
Έχουμε κατασκηνώσει στην παραλία της Αγίας Άννας
(για όσους δεν έχουν πάει πρόκειται για την μεγαλύτερη
παραλία της Νάξου μήκους 14 χιλιομέτρων!)
δίπλα σε ένα ταβερνάκι που εκείνη την εποχή παρείχε
στους γείτονες-πελάτες του φτηνή τροφή, τουαλέτα και ντούς.
Σκηνή δύο ατόμων , ελεύθερη κατασκήνωση, δίχως όχημα.
Το τοπίο ειδυλλιακό ,κυκλαδίτικο που το ομόρφαιναν
ακόμα περισσότερο οι καλαμένιες καλύβες μόνιμων κάθε χρόνο
επισκεπτών που είχαν φτιάξει εκεί το "εξοχικό τους".

Οι κατασκηνωτές ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία
Ευρωπαίοι απ όλες τις χώρες της Ε.Ο.Κ.
Οι ελάχιστοι Έλληνες βρισκόμασταν "με τη μυρουδιά"
και γειτονεύαμε ,να λέμε καμιά κουβέντα στα Ελληνικά!
Κάπως έτσι ήρθε και κατασκήνωσε (τρόπος του λέγειν
αφού σκηνή δεν είχε) ένα πρωί δίπλα μας
ο Andon ένας λεπτός μελαχροινός νεαρός.
Δήλωσε Αθηναίος (είχε όντως την προφορά)
Τα υπάρχοντά του ήταν:
ένα σαλβάρι μπορντώ
ένα τζήν μπουφάν
ένα κουτί του λίτρου nescafe
και ένα σάκο που περιείχε:
μία κιθάρα
ένα ούτι
ένα βιολί
μιά φλογέρα
φυσικά παρτιτούρες
κι ακόμα πιο φυσικά αναλόγιο!
Μετά την πρώτη γνωριμία τόν ρώτησα
πότε θα έρθουν οι υπόλοιποι του γκρούπ,
και μου είπε -μόνος μου είμαι!
Στην πραγματικότητα βέβαια(το έμαθα αργότερα)
υπήρχε μιά παρέα που την είχε πέσει(χύμα επίσης)
κάτω από ένα τεράστιο κέδρο αλλά τον έδιωξαν
επειδή έπαιζε και τους χαλούσε τον ύπνο,
πράγμα εγκληματικό αφού όταν ξυπνάς πεινάς!
Ξυπνούσαν λίγο πρίν σκοτεινιάσει,σέρνονταν μέχρι το
ταβερνάκι, έτρωγαν το μοναδικό γεύμα της ημέρας
ίσα-ίσα για να μπορέσουν να κατεβάσουν τη μπουκάλα
με το άγιο τσιπουράκι!
Καλά παιδιά όμως ,ήσυχα ,πολύ ήσυχα,με το ζόρι ανέπνεαν!
Με τον Andon φυσικά γίναμε αχώριστοι,αφού εκτός του ότι
είχε πάντα ένα διαβολεμένο κέφι ,
έπαιζε και όλα τα όργανα που κουβαλούσε,το καθένα ανάλογα
με την περίσταση ή τη διάθεση.
Ένας Σεβαχ της μουσικής,ήταν αδύνατον να μήν κολλήσεις
δίπλα του ,λαχείο!
Και περνούσαν όμορφα οι μέρες κάτω απ΄τον Ήλιο του Αγαίου
με βουτιές και μουσικές όμορφες,ένα όνειρο!
Τα απογεύματα απολαμβάναμε το Ηλιοβασίλεμα
δίπλα στο κύμα ενώ ο Andon άνοιγε το αναλόγιο
άπλωνε τις παρτιτούρες κι έπαιζε κλασσικά κομμάτια
με τη φλογέρα!

Την ίδια ώρα ,δίπλα μας ο Ninja εκτελούσε ασκήσεις
αυτοσυγκέντρωσης κάποιας ανατολίτικης πολεμικής
τέχνης !
Ο εν λόγω (Ninja εμείς τον βαφτίσαμε) ήταν ένας
ψηλός κύριος γύρω στα 30 ξανθός μακρυμάλλης
με τα μαλλιά μαζεμένα κώτσο,και ύφος "έχω φάει
ωμό κρέας με τους βιετκόγκ και πλακώνω καμιά δεκαριά
από σας για ζέσταμα"!
Κάθε απόγευμα λοιπόν ανελλιπώς ,κάναμε κερκίδα
και παρακολουθούσαμε ευλαβικά το δρώμενο, σχολιάζοντας
ανάλογα πρίν ξεραθούμε στα γέλια,διακριτικά βεβαίως!
Ένα απόγευμα λέω -θα του τη σπάσω!
Είχα δοκιμάσει παλιότερα ,έτσι στην πλάκα κάποιες
ασκήσεις γιόγκα.
Δοκιμάζω και ω του θαύματος καταφέρνω να φέρω
τα γόνατα πάνω απ΄τους ώμους,μια στάση όχι τόσο
δύσκολη αν βοηθάει το σώμα,όμως θεαματική!
Δεν χάνει την ευκαιρία ο Andon,βγάζει το χαρτί απ ΄τα
τσιγάρα και σκαρώνει το παρακάτω:

Τα επακόλουθα δεν περιγράφονται!
Ο δυστυχής Ninja πάντως δεν ξανάκανε επίδειξη!
Την επόμενη το όνειρο τελείωσε,αφού ο Andon έφυγε ,
κι εμείς αρχίσαμε να τα μαζεύουμε!
Περάσαν σχεδόν 20 χρόνια μέχρι να ξαναβρεθούμε.
Η τελευταία φορά ήταν την περασμένη τρίτη στο
Καφωδείον το Ελληνικόν,όπου εμφανίστηκε
με την Λιζέτα Καλημέρη και τον
Κώστα Παυλίδη.
Ο Andon έγινε ένας μεγάλος δημιουργός,συνθέτης και
στιχουργός πολλών πανέμορφων τραγουδιών!
Πριν χωριστούμε στη Νάξο ανταλλάξαμε διευθύνσεις.
Του Andon είχε και τίτλο και υπογραφή:

ετούτει η διέφθυνσης η ελιπίς λοιγάκοι
ανίκη στ ΄αρυστούργιμα που λαίνι Αντουνάκυ
..............................
Αντώνης Απέργης

...λείπει κάτι;
φυσικά και λείπει,το ζουμί βεβαίως:
Γιατί λέτε να το κράτησα τόσα χρόνια το ιδιόχειρο;
Είχα προβλέψει ότι θα πάει ψηλά μια μέρα ο Andon!
Το πουλάω!!!!!!!
......τι ή πόσα θα δίνατε;
...πόσο πουλιένται οι αναμνήσεις;

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Αντώνη που γιορτάζει αύριο
Χρόνια πολλά και γεμάτα ομορφιές Αντώνη!