παγκόσμια μέρα ποίησης

είπα να  το στολίσω μέρα που ΄ναι,
ελπίζω να σας αρέσει η "διακόσμηση"
με δυσκόλεψε
δύσκολο να διαλέγεις διαμάντια
όντας φτωχός!

των ερώτων εποχή

Τα φύλλα ο αέρας θα σκορπίζει

στην άσφαλτο θα πέφτει η βροχή

και στις βουνοκορφές που θα χιονίζει

θα τελειώνει των ερώτων η εποχή.

Με χιόνι ,με βροχή και με λιακάδα

χειμώνας θα ΄ναι πάντα στις ψυχές

του ήλιου δεν θα καίει η νιφάδα

θα ζούμε στου ανέμου τις πτυχές

Θα γέρνουμε Ιούλιο στο τζάκι

η ζέστη της αγάπης σαν διαβεί.

Κι αφού μας φύγουν όλοι,ένα παιδάκι

αυτό που κάποτε ήμασταν θα΄ρθεί.

Το χέρι στην καρδιά μας θ΄ ακουμπήσει

προτού παγώσει να΄ χει ζεσταθεί

δακρύζοντας τα μάτια θα μας κλείσει

και πίσω απ΄ το φεγγάρι θα χαθεί.

Γιάννης Κυριαζής

------

ανομήματα

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική

-δήθεν με νίβουν μ' ανομήματα αιώνων-
Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή
Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων
σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική.

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή...
-δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον.
Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή,
με μίση και κατάρες τόσων χρόνων,
στα φαύλα και στα κρείττω η πηγή,

είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή.

Σοφία Κολοτούρου

------

καταφυγή

Μη με κοιτάς με πρωτοσέλιδα

κι αναρτημένες προσμονές

εγώ ποτέ μου δε σχολίασα υπόγειο χαμόγελο

και τελευταία αποφεύγω να διαβάζω φωναχτά

το υλικό των ημερών

μετέφερα το σώμα της ανάγκης

στα κρεβάτια των κισσών κι οι σπουργίτες

ανέλαβαν των αηδονιών τη συναυλία

ψύχρανε εντός η βροχή μου

κι οι στέγες κλαίνε κατηφόρα

ρίξε κάτι πάνω σου μην κρυώσεις

που σε έχω κι εσένα στο νου μου

Σωκράτης Ξένος (Σημύδες)

------

όσο λιγοστεύει η ποίηση,άλλο τόσο
πληθαίνουν οι ποιητές της.
Όσο πιο δύσκολη γίνεται η αγάπη
τόσο περισσότερο εύκολα αναδεικνύονται
οι αγαπητικοί,
οι κατ΄επάγγελμα εραστές

κι οι ερωτευμένοι.

Σωτήρης Παστάκας (Νήσος Χίος)
------

έι νοικοκυραίοι!

Της πόλης ερημώσανε οι δρόμοι

τα τύμπανα ηχήσαν της σιωπής

τα όνειρα τα γράφουν τροχονόμοι

για λόγους ασφαλείας οδικής

Λακίσαν απ΄ τα χείλη οι κουβέντες

 τα λάβαρα ξαπλώσαν καταγής

ρολάρουνε απάνω τους Μερσέντες

για λόγους τάξης κι ηθικής

Σαίνια τακιμιάσαν με τους νόμους

αράξανε σε θώκους περιωπής 

διορίσανε τους κλέφτες αστυνόμους

για λόγους λοβιτούρας θεμιτής

Λουφάξαν οι σημαίες στα μπαλκόνια

παράδεισο πουλάν επί της γης

λαμόγια μέρα νύχτα στην Ομόνια

για λόγους duty free αρπαχτής

Συνθήματα γεράσαν στα κατώγια

στα ράδια πλατίνες της ντροπής

θαφτήκανε οι μνήμες στα υπόγεια

για λόγους ασφαλείας εθνικής

Έι νοικοκυραίοι! Ακούει κανείς;

Μαργαρίτα Πάσχου

-------

Σταλακτίτες

Ανάποδα πιασμένοι απ’ την κορφή
τα πόδια πάνω, κάτω το κεφάλι
του κόσμου ψηλαφίζουμε το χάλι
με μόνη αίσθησή μας την αφή

Κάθε χρονιά ψηλώνουμε ένα πόντο
κι αυτό πολύ το χαίρονται οι θαμώνες
Η μούχλα κι η υγρασία εμάς το φόντο
Μούχλα το σώμα μας εδώ και κάτι αιώνες…

Κάνουμε κόντρες ποιος θα πρωτοφτάσει
να ακουμπήσει με το μέτωπο τη γη
και να φιλήσει το είδωλό του με το στόμα

Αιώνες… και κανείς δεν έχει πιάσει
το νόημα που μι άθλια προσταγή
μας κατευθύνει όλους μας… στο χώμα

 Stixakias
------

ατλαντίδα
τα καταφέρνω με τα λόγια τέτοιος ήμουνα
με μιαν ανάγκη απ ΄τους ανθρώπους ν΄αγαπιέμαι
να παίρνω δύναμη απ ΄τον κόσμο κι απ΄τη γη μου να
βρίσκω κουράγιο στο νερό ν΄αποτραβιέμαι

συχνά κραδαίνω το πινέλο μου σαν τρίαινα
κάποιος με είδε να τεντώνω ένα δοξάρι
και τα μολύβια μου να ξύνω όπως θα λείαινα
το ξίφος πριν το ρίξω μέσα στο θηκάρι

έτσι δε μού λειψαν οι εχθροί κι όσους απέκτησα
φίλους επάνω στον Τιτανικό τους είδα
χωρίς περίσκεψη κι αιδώ τα τείχη μου έκτισα
πάνω στη άμμο ένα πρωί στην Ατλαντίδα

δεν το κατάλαβα πως μπήκα στον μονόδρομο
και πάω ανάποδα προς την κυκλοφορία
θά λεγα κάλλιο να με ρίχναν στον ιππόδρομο
μα εκεί μπερδεύω τους πιστούς με τα θηρία

Τρελός
 ------
η ανάρτηση των παραπάνω έργων έγινε
χωρίς την  συγκατάθεση των δημιουργών τους
με την ελπίδα ότι δεν θα έχουν αντίρρηση.
Τους ευχαριστώ!