παγκόσμια μέρα ποίησης

είπα να  το στολίσω μέρα που ΄ναι,
ελπίζω να σας αρέσει η "διακόσμηση"
με δυσκόλεψε
δύσκολο να διαλέγεις διαμάντια
όντας φτωχός!

των ερώτων εποχή
Τα φύλλα ο αέρας θα σκορπίζει
στην άσφαλτο θα πέφτει η βροχή
και στις βουνοκορφές που θα χιονίζει
θα τελειώνει των ερώτων η εποχή.

Με χιόνι ,με βροχή και με λιακάδα
χειμώνας θα ΄ναι πάντα στις ψυχές
του ήλιου δεν θα καίει η νιφάδα
θα ζούμε στου ανέμου τις πτυχές

Θα γέρνουμε Ιούλιο στο τζάκι
η ζέστη της αγάπης σαν διαβεί.
Κι αφού μας φύγουν όλοι,ένα παιδάκι
αυτό που κάποτε ήμασταν θα΄ρθεί.

Το χέρι στην καρδιά μας θ΄ ακουμπήσει
προτού παγώσει να΄ χει ζεσταθεί
δακρύζοντας τα μάτια θα μας κλείσει
και πίσω απ΄ το φεγγάρι θα χαθεί.

------

ανομήματα
Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική
-δήθεν με νίβουν μ' ανομήματα αιώνων-
Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή
Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων
σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική.

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή...
-δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον.
Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή,
με μίση και κατάρες τόσων χρόνων,
στα φαύλα και στα κρείττω η πηγή,
είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή.

------

καταφυγή
Μη με κοιτάς με πρωτοσέλιδα
κι αναρτημένες προσμονές
εγώ ποτέ μου δε σχολίασα υπόγειο χαμόγελο
και τελευταία αποφεύγω να διαβάζω φωναχτά
το υλικό των ημερών

μετέφερα το σώμα της ανάγκης
στα κρεβάτια των κισσών κι οι σπουργίτες
ανέλαβαν των αηδονιών τη συναυλία

ψύχρανε εντός η βροχή μου
κι οι στέγες κλαίνε κατηφόρα
ρίξε κάτι πάνω σου μην κρυώσεις
που σε έχω κι εσένα στο νου μου
------

όσο λιγοστεύει η ποίηση,άλλο τόσο
πληθαίνουν οι ποιητές της.
Όσο πιο δύσκολη γίνεται η αγάπη
τόσο περισσότερο εύκολα αναδεικνύονται
οι αγαπητικοί,
οι κατ΄επάγγελμα εραστές

κι οι ερωτευμένοι.

Σωτήρης Παστάκας (Νήσος Χίος)
------

έι νοικοκυραίοι!
Της πόλης ερημώσανε οι δρόμοι
τα τύμπανα ηχήσαν της σιωπής
τα όνειρα τα γράφουν τροχονόμοι
για λόγους ασφαλείας οδικής

Λακίσαν απ΄ τα χείλη οι κουβέντες
 τα λάβαρα ξαπλώσαν καταγής
ρολάρουνε απάνω τους Μερσέντες
για λόγους τάξης κι ηθικής

Σαίνια τακιμιάσαν με τους νόμους
αράξανε σε θώκους περιωπής 
διορίσανε τους κλέφτες αστυνόμους
για λόγους λοβιτούρας θεμιτής

Λουφάξαν οι σημαίες στα μπαλκόνια
παράδεισο πουλάν επί της γης
λαμόγια μέρα νύχτα στην Ομόνια
για λόγους duty free αρπαχτής

Συνθήματα γεράσαν στα κατώγια
στα ράδια πλατίνες της ντροπής
θαφτήκανε οι μνήμες στα υπόγεια
για λόγους ασφαλείας εθνικής

Έι νοικοκυραίοι! Ακούει κανείς;
-------

Σταλακτίτες
Ανάποδα πιασμένοι απ’ την κορφή
τα πόδια πάνω, κάτω το κεφάλι
του κόσμου ψηλαφίζουμε το χάλι
με μόνη αίσθησή μας την αφή

Κάθε χρονιά ψηλώνουμε ένα πόντο
κι αυτό πολύ το χαίρονται οι θαμώνες
Η μούχλα κι η υγρασία εμάς το φόντο
Μούχλα το σώμα μας εδώ και κάτι αιώνες…

Κάνουμε κόντρες ποιος θα πρωτοφτάσει
να ακουμπήσει με το μέτωπο τη γη
και να φιλήσει το είδωλό του με το στόμα

Αιώνες… και κανείς δεν έχει πιάσει
το νόημα που μι άθλια προσταγή
μας κατευθύνει όλους μας… στο χώμα

 Stixakias
------

ατλαντίδα
τα καταφέρνω με τα λόγια τέτοιος ήμουνα
με μιαν ανάγκη απ ΄τους ανθρώπους ν΄αγαπιέμαι
να παίρνω δύναμη απ ΄τον κόσμο κι απ΄τη γη μου να
βρίσκω κουράγιο στο νερό ν΄αποτραβιέμαι

συχνά κραδαίνω το πινέλο μου σαν τρίαινα
κάποιος με είδε να τεντώνω ένα δοξάρι
και τα μολύβια μου να ξύνω όπως θα λείαινα
το ξίφος πριν το ρίξω μέσα στο θηκάρι

έτσι δε μού λειψαν οι εχθροί κι όσους απέκτησα
φίλους επάνω στον Τιτανικό τους είδα
χωρίς περίσκεψη κι αιδώ τα τείχη μου έκτισα
πάνω στη άμμο ένα πρωί στην Ατλαντίδα

δεν το κατάλαβα πως μπήκα στον μονόδρομο
και πάω ανάποδα προς την κυκλοφορία
θά λεγα κάλλιο να με ρίχναν στον ιππόδρομο
μα εκεί μπερδεύω τους πιστούς με τα θηρία

Τρελός
 ------
η ανάρτηση των παραπάνω έργων έγινε
χωρίς την  συγκατάθεση των δημιουργών τους
με την ελπίδα ότι δεν θα έχουν αντίρρηση.
Τους ευχαριστώ!

20 σχόλια:

Artanis είπε...

πανέμορφα...Καλημέρες από ΝΖ...

roadartist είπε...

Πολύ όμορφα..
Καλή Άνοιξη !!!!
Σε φιλώ !!!

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Πολύ καλό, μιά εξαιρετική παρένθεση απο κρεμάλες και καρμανιόλες.

aKanonisti είπε...

Έι νοικοκυραίοι!!!!!!
Εγώ μπήκα για να σε προβοκάρω...και εσύ έβαλες ποίηση???

Αίσχος!!!!
Μου την έσκασες... παλιοκαλικάντζαρε.....
και ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

kostaslogh είπε...

Δέσποινα
να πάρουμε μια ανάσα Πατρίδα,
καλή σου μέρα.

kostaslogh είπε...

roadartist
Καλή σου Άνοιξη καλλιτέχνιδα ,όμορφο πακέτο το σημερινό!
φιλιά!

kostaslogh είπε...

Κ.Υ.Π.
κάτι τέτοια με κρατάνε ακόμα φίλε μου,και μη νομίζεις ότι δεν θέλω να αφήσω πίσω όλη αυτή τη μαυρίλα ,εδώ είναι η ψυχή μου!

kostaslogh είπε...

Ακανόνιστη
με αδικείς,είμαι ευαίσθητη ψυχή εγώ,μην κοιτάς τις καρμανιόλες,ούτε εμένα μ΄αρέσουν!
..και η δική σου ποίηση μ΄αρέσει ,δεν στο λέω όμως γιατί φοβάμαι το κράξιμο!!!
χαχαχαχαχαχαχα!!!!!

Σοφία Κολοτούρου είπε...

Εγώ πάντως την ανάρτηση τη θεωρώ τιμή μου...Ευχαριστώ πολύ και να είστε όλοι καλά..

ΑΝΤΩΝΗΣ Σ. είπε...

τιμή και δική μου κώστα, θα πρόσθετα και αυτό

μικρό παραμύθι

Ένα σκουλίκι απ το νέκταρ μεθυσμένο
ώριμου μήλου όπου μέσα κατοικούσε
βγήκε απ ΄την τρύπα του κι έμεινε μαγεμένο
απ΄ότι ένιωσε μα κρίμα δεν θωρούσε .

Τρελά του έρωτα τα τύμπανα ηχούσαν
και της ζωής,ρυθμό που χόρευε η φύση
βέλη ζεστά,γλυκά οι ακτίνες το τρυπούσαν
του ήλιου οι κόκκινες που πήγαινε να δύσει.

Σκόρπια τα δώρα του Θεού ,μα πώς να πιάσει
θαύμα πολύχρωμο η ζωή μα πώς να δει
δίχως φτερά στον ουρανό και πώς να φτάσει
των Αετών τα μονοπάτια να διαβεί.

Μοίρα μου,σκέφτηκε, λειψό μ΄έχεις φτιαγμένο
δίχως κραυγή τον έρωτά μου να φωνάξω
χέρια ν΄ αλλάξω το άθλιό μου πεπρωμένο
μάτια να δω το δειλινό και να σπαράξω.

Νά ΄μουν πουλί για μια στιγμή και να πετάξω
να σηκωθώ ψηλά, πολύ ψηλά να φτάσω
τούτο το θαύμα από εκεί να το κοιτάξω
και μονομιάς την πόρτα του χαμού ας περάσω.

Κι η μοίρα τ άκουσε,το πόνεσε και στέλνει
πουλί γοργόφτερο που έψαχνε κατοίκι
δίπλα του στάθηκε ,στο ράμφος του το παίρνει
και αναλήφθηκαν στη ρόδινη αμφιλύκη.

kostaslogh :)

kostaslogh είπε...

Σοφία
μια μικρή εικόνα της ιστορίας που γράφετε επιχείρησα να παρουσιάσω,σε μια γιορτή που ανήκει και σε σας δικαιωματικά,
εγώ ευχαριστώ!

kostaslogh είπε...

Αντώνη
θεωρώ ένα απ ΄τα σημαντικότερα δώρα που πήρα απ ΄αυτόν το χώρο την επαφή μου με σας και το σεργιάνι σ΄αυτόν τον γοητευτικό χώρο!
Αν τόλμησα να γράψω κι εγώ κάτι σε σας το οφείλλω!
Με συγκινείς ,σ΄ευχαριστώ!

manetarius είπε...

Μου επεσε βαριά η ποίηση... πάω να τσιμπήσω κάτι! :)

(πάλι έδειξα το επίπεδο μου... :))

kostaslogh είπε...

manitarakiiiiiiiiiiii!!!!!!!!
..κάτι ελαφρύ και γκουρμέ όμως,ξέρεις εσύ ...την Άρτα με τα Γιάννενα στο φούρνο!!!
αλλά με στυλ όμως ,το διαθέτεις,να παίρνει μαθήματα και ο μικρός σεφ!

Ανώνυμος είπε...

Και για μένα είναι τιμή η ανάρτηση Κώστα.

Αν και καθυστερημένα, σε ευχαριστώ!!

kostaslogh είπε...

Stixakia
είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για σένα και και τους υπόλοιπους της παρέας!
Το δικό σου ήταν απ ΄τα πρώτα μπλογκ που συνάντησα στη διαδρομή μου εδώ μέσα κι από τότε άρχισα να κολλάω για τα καλά.Σου χρωστάω λοιπόν.

kyriaz είπε...

Χρόνια Πολλα Κώστα.

Να σ ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου...

kostaslogh είπε...

kyriaz
Χρόνια πολλά Γιάννη.
Θέλω να σε ευχαριστήσω από δω(μια και δεν έχω τη δυνατότητα να το κάνω στις αναρτήσεις σου) για την μεγάλη προσφορά σου στην Ελληνική Ποίηση.
Δηλώνω ευτυχής κοινωνός του έργου σου.

Socrates Xenos είπε...

Ευχαριστίες, φίλε Κώστα!

kostaslogh είπε...

Σωκράτη
τιμή μου και χαρά μου η παρουσία σου εδώ.
Νά ΄σαι καλά.