μικρό παραμύθι




Ένα σκουλίκι απ το νέκταρ μεθυσμένο
ώριμου μήλου όπου μέσα κατοικούσε
βγήκε απ ΄την τρύπα του κι έμεινε μαγεμένο
απ΄ότι ένιωσε μα κρίμα δεν θωρούσε .

Τρελά του έρωτα τα τύμπανα ηχούσαν
και της ζωής,ρυθμό που χόρευε η φύση
βέλη ζεστά,γλυκά οι ακτίνες το τρυπούσαν
του ήλιου οι κόκκινες που πήγαινε να δύσει.

Σκόρπια τα δώρα του Θεού ,μα πώς να πιάσει
θαύμα πολύχρωμο η ζωή μα πώς να δει
δίχως φτερά στον ουρανό και πώς να φτάσει
των Αετών τα μονοπάτια να διαβεί.

Μοίρα μου,σκέφτηκε, λειψό μ΄έχεις φτιαγμένο
δίχως κραυγή τον έρωτά μου να φωνάξω
χέρια ν΄ αλλάξω το άθλιό μου πεπρωμένο
μάτια να δω το δειλινό και να σπαράξω.

Νά ΄μουν πουλί για μια στιγμή και να πετάξω
να σηκωθώ ψηλά, πολύ ψηλά να φτάσω
τούτο το θαύμα από εκεί να το κοιτάξω
και μονομιάς την πόρτα του χαμού ας περάσω.

Κι η μοίρα τ άκουσε,το πόνεσε και στέλνει
πουλί γοργόφτερο που έψαχνε κατοίκι
δίπλα του στάθηκε ,στο ράμφος του το παίρνει
και αναλήφθηκαν στη ρόδινη αμφιλύκη.


25 σχόλια:

Artanis είπε...

Και πάει το καημένο το σκουλήκι...
Τουλάχιστον πριν καταλήξει στο στομάχι του πουλιού, όλο και καμιά ματιά θα πρόφτασε να ρίξει στην γη, απλώμένη κάτω από τις βεντούζες/πόδια του...
Και βρήκε η ευχή του στο 100%...
Ηθικό δίδαγμα: Πρέπει να προσέχουμε τί ευχόμαστε...
Ωραίο ποίημα φίλε μου, το καταδιασκέδασα...Σε φιλώ...

ΑΝΤΩΝΗΣ Σ. είπε...

μένω άναυδος.. πετάς ψηλά φίλε!

manetarius είπε...

Βρε το κακόμοιρο το σκουλικάκιιιι.... πρόλαβε να ειδεί τίποτις ή το χλαπάκιασε στους αιθέρες το βρωμόπουλο; :)))

kostaslogh είπε...

Κάλιο μιας ώρας Δέσποινα!
Αυτό δεν μας μάθανε απ΄τα πρώτα σχολικά μας χρόνια; αυτό είναι το ηθικό
δίδαγμα.Άσχετα βέβαια αν έχει ξεθωριάσει
από τότε!Για τα σκουλίκια πάντως δεν έχει αλλάξει τίποτα κατά πως φαίνεται!
Σ΄ευχαριστώ
Φιλιά

kostaslogh είπε...

Μή μου λές τέτοια Αντώνη κι έχω υψοφοβία!Όσο πιό ψηλά ανεβαίνεις τόσο
περισσότερο θόρυβο κάνεις όταν πέφτεις λένε.Σαν ιδέα όμως ...μ αρέσει!
Καλή εβδομάδα φίλε μου

kostaslogh είπε...

Λοιπόν Μανιταράκι
επειδή εμείς τα λέμε όλα και για να μήν στεναχωριέσαι θα σου το πώ:
Όνειρο έβλεπε πάνω στη σούρα του!
Όταν ξύπνησε ήταν ήδη πεταλούδα,και πέταξε μόνο του!
Εντάξει;

manetarius είπε...

Εντάξειειειειειει!!!!!
Χαχαχααα!!

aKanonisti είπε...

Μπερδέψατε τις κάμπιες με τα σκουλίκια!!!!
Αίσχος!!!!

(ωραίο το ποιηματάκι....)

kostaslogh είπε...

Βρε Ακανόνιστη
...δηλαδή ο λύκος που ντύθηκε γιαγιά σου φαίνεται πιό φυσιολογικό; ή ο Εφραίμ ηγούμενος;είπαμε παραμύθι
είναι και στα παραμύθια κανουμε ότι θέλουμε!
για την ακρίβεια όμως το συγκεκριμένο βγήκε από κάστανο,είναι το κλασικό καστανοσκούλικο .
(ευχαριστώ ,ευχαριστώ)

Ιάκωβος είπε...

τουλάχιστον πέταξε για λίγο... κάτι είναι κι αυτό...

kostaslogh είπε...

Καλώς τον ,τον Ιάκωβο των πάγων
.δεν είναι καί λίγο ,να το θελήσεις έστω ,
που είναι και το σημαντικότερο!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κωστή μου, τολμάμε κ' εμείς ύστερα, να ποιήσουμε ρίμες
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. από υψοφοβία κι' εγώ...άστα μην τα ρωτάς...)

kostaslogh είπε...

Να τολμάς Γλαρένια,άν πραγματικά το θέλεις και το νιώθεις,άς το να βγεί και ξέρει
εκείνο τη μορφή θα πάρει !
Η ρίμα ούτε απαραίτητη ούτε αυτοσκοπός
είναι.Αρκεί να το χαίρεται η ψυχή σου.
.αλλά Γλάρος με υψοφοβία!
πρέπει νά΄ναι τραγωδία!
Φιλί.... επίγειο

Theogr ο κηπουρός είπε...

Προσπαθώ με κάποιο ποίημα
που να έχει κάποια ρίμα
να πω πως ότι ευχηθείς
ίσως μπροστά σου να το βρεις
και είναι σε όλους μας γνωστό
πως δεν είναι πάντα για καλό.
Εύχομαι καλή σου μέρα
πέρνα μια βόλτα και απ’ το κέρας
και αν θες να διασκεδάσεις
απ΄ τον κήπο να περάσεις.

Ανώνυμος είπε...

...πως να διανοηθούμε να γράψουμε ρίμες οι υπόλοιποι? ¨εxετε ομως ολοι οι ποιητές μια μανία με τα ύψη! Κι εμεις με τις υψοφοβίες!!!Ευτυχώς δεν είμαστε σκουλίκια ή κάμπιες! χεχεχ
Μια καλημέρα ψύχραιμη...

Χειμωνιάτικη Λιακάδα

καλημέρα είπε...

Γεια σου Κώστα ποιητή!

Φιλιάααα

Roadartist είπε...

Νά ΄μουν πουλί για μια στιγμή και να πετάξω
να σηκωθώ ψηλά, πολύ ψηλά να φτάσω
τούτο το θαύμα από εκεί να το κοιτάξω
και μονομιάς την πόρτα του χαμού ας περάσω.

;;;))
Πολύ μου άρεσε!!!!!

kostaslogh είπε...

Τι να τα κάνεις τα ποιήματα και τις ρίμες
Κηπουρέ μου;εσύ έχεις τον κήπο σου!
Χίλια ποιήματα ένα τριαντάφυλλο δεν φτιάχνουν!
Ένα τριαντάφυλλο όμως;

kostaslogh είπε...

Καλώς τη Λιακάδα
Μεταξύ μας και το σκουλίκι είχε υψοφοβία!
τόλμησε όμως να το σκεφτεί έστω!
Να περνάς συχνά εσύ σ έχουμε ανάγκη!

kostaslogh είπε...

Θα το πάρω ως αστείο επειδή δεν μπορώ να σου αρνηθώ εσένα Αναστασία
Τέτοια ταμπέλα είναι βαριά για τους ώμους μου,με δέκα στιχάκια στην τσέπη!
Σε μερικά χρόνια και άν....
Μέχρι τότε
ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

kostaslogh είπε...

Καλλιτέχνιδα
Απ ότι φαίνεται είτε έτσι είτε αλλιώς τό ύψος
έγινε πρώτο θέμα!
Χαίρομαι που σ΄άρεσε
Καλή σου μέρα

. είπε...

"Αυτό που μοιάζει φυλακή
είναι το πέταγμά σου
που 'χει φτερά μα δεν μπορεί
να κόψει τα δεσμά σου"

(Δ.Ζερβουδάκης)


Ποιητικές αλήθειες της ψυχής όμορφα γραμμένες.

Καλή σου μέρα!

Κωνσταντινιά είπε...

Ολόψυχα το καψερό
το τόσο σκουλικάκι
ύψη πεθύμησε
να δει με της καρδιάς το μάτι
μα κόπηκε το νήμα του
απ της ζωής τ' αδράχτι.

kostaslogh είπε...

Συμφωνώ Ανασαιμιά
..κι αν δεν έχουμε ακούσει ομορφιές
απ ΄το Δημήτρη
Καλή σου μέρα

kostaslogh είπε...

Κωνσταντινιά είσαι για συνεταιρισμό;
με τον Τρελό franchizing
με σένα συνεταίρα
νομίζω είναι το timing
να πάμε παραπέρα